CPU:

انواع CPU هایی که با تکنولوژی های گوناگون در بازار موجود است به گونه یی می باشد که هر کاربری را دچار سردرگمی می کند، اما نهایتا برای هر کسی با بودجه یی بین 140 یا 150 هزار تومان الی یک میلیون پانصد هزار تومان انتخاب مناسبی وجود دارد.

اگر جز آن دسته از افرادی هستید که حین تبدیل ویدئو ها از فرمتی به فرمت دیگر یا تبدیل فایل های RAW به JPEG مدتهای طولانی پای کامپیوتر می نشینید در حالی که نوار عملکر CPU رقم صد را نشان می دهد و کامپیوترتان هم به شدت کند شده و به نظرتان همه چیز خوب و عادی است می توانید این بخش را نخوانید! چون آنچه که به نظر شما عادی می رسد یک فاجعه است که بخش عمده اش مربوط می شود به قطعه یی با عنوان CPU. از روزهای اولی که کامپیوتر های شخصی به بازار آمد تا امروز هرگز چنین تنوعی در بازار CPU وجود نداشته است اما در لابه لای این تنوع سه خانواده ی از CPU ها را می توان برای کسی که قصد دارد یک کامپیوتر جدید برای خودش دست و پا کند مناسب دانست. خانواده CPU های بسیار جدید و مدرن اینتل تحت عنوان Core i7 و بعد CPU های کمی قدیمی تر ولی کماکان به روز Core 2 Quad اینتل و نهایتا خانواده ی Phenom X4 از کمپانی AMD.

اگر فقط کارایی محض یا به قولی پرفورمنس محض مد نظرتان است سراغ Core i7 اینتل بروید. شاید اینتل و هوادارانش این حرف را یک توهین بدانند ولی این محصول قدرتمند را می توان به مغز Core 2 Quad که با قابلیت های بهینه AMD Athlon 64 آمیخته شده است تشبیه کرد. Core i7 از طراحی مدرن و بهبود یافته ی بهره مند است که آن را نسبت به CPU های 45 نانومتری خانواده های Core 2 Quad و Extreme کاملا کاراتر نموده.

این CPU ها در وضعیت Turbo یا Turbo Mode قابلیت های جدید و جالبی دارند، برای مثال در این وضعیت CPU به صورت اتوماتیک اورکلاک خواهد شد. علاوه بر بازگشت قابلیت Hyper-Threading به خانواده ی Core i7 (بعدا در مورد این قابلیت بیشتر صحبت می کنیم) این CPU ها از کنترلر یکپارچه حافظه به صورت سه کاناله یا tri-channel نیز بهره مند هستند.

Core i7 به نسبت جدید و تازه وارد است و می توان گفت فعلا در بازار سریعترین و خوش ساخت ترین CPU موجود محسوب می شود. اما مدلهای ارائه شده در این خانواده تنوع قیمت مناسبی دارند، پائین ترین عضو خانواده را می توانید با 320 الی 40 هزار تومان تهیه کنید و گران ترین مدل های Core i7 هم به یک میلیون و چند صد هزار تومان می رسند.

سری Core 2 هم هنوز قابل قبول هستند و حرف هایی برای گفتن دارند. این Cpu ها به نسبت ارزان تر هستند و مادربرد های ارائه شده برای آنها نیز فراوان و با تنوع بسیار زیادی است. اینتل چیپ های این خانواده را در دسته بندی های چهار هسته ای Core 2 Quad/Extrem و دو هسته ای Core 2 Duo به بازار ارائه کرده است. اگر واقعا قصد دارید سیستم به روزی را جمع کنید توصیه این است که یک راست همین امروز به سراغ چیپ های چهار هسته ای بروید مگر اینکه از نظر بودجه مشکل دارید و یا ترجیح می دهد بازار این محصول دچار تغییر و تحولات بیشتری شود. اما به هر جهت و در حال حاضر چهار هسته ای ها قیمت مناسبی دارند و از نظر سرعت و کارایی بسیار بالاتر از دو هسته ای ها هستند. بر خلاف چیپ های Core i7 که همگی بر مبنای تکنولوژی ممتاز 45 نانومتری ارائه شده اند، اینتل Core 2 های خود را برای دسکتاپ ها با هر دو تکنولوژی 45 و 65 نانومتری ارائه می کند. از کجا می توان دریافت یک CPU از خانواده Core 2 بر مبنای کدامیک از این تکنولوژی ها ارائه شده؟ کافی است نگاهی به عدد ذکر شده در انتهای تعریف مدل Cpu بیاندازید برای مثال وقتی مدل یک CPU را به این صورت برای شما عنوان می کنند 2.66GHz Core 2 Quad Q6700 چون عدد انتهایی با 6 شروع شده است این CPU از تکنولوژی 65 نانومتری بهره می برد در حالی که 2.66GHz Core 2 Quad Q9450 چون عدد انتهاییش با 9 شروع شده به تکنولوژی 45 نانومتری تجهیز گشته پس 6 برای 65 و 9 برای 45 نانومتری است. اما فرق این دو در چیست. چیپ های 45 نانومتری نسبت به 65 نانومتری ها سریعتر و خنک تر هستند و معماری بهینه یی دارند.

CPU های چهار هسته ای AMD Phenom X4 به قدرتمندی CPU های اینتل نیستند ولی از نظر قیمت برای کسانی که قصد خریدی اقتصادی را دارند و دست و بالشان در بودجه تنگ است گزینه ی بیش از حد مناسبی اند و البته اگر در دسته بندی کاربران خانگی با استفاده های معمولی هستید و بودجه ی شما زیاد نیست این خانواده بهترین است. سریعترین محصول AMD در همین خانواده با عنوان Phenom X4 9950 Black Edition و با سرعت 2.6GHZ قرار دارد و ناگفته نماند که Phenom کاملا خانواده ی Athlon 64 را پشت سر گذاشته و بسیار برتر از این خانواده است. AMD اعلام کرده است CPU های چهار هسته ای 45 نانومتری اش  را در انتهای امسال ارائه خواهد کرد و مفسرین بازار معتقدند با آمدن این محصولات AMD احتمالا این کمپانی دوباره وارد رقابت برابری با اینتل شود.

خوب حالا اگر مباحث بالا باعث شده فشارتان بیافتد و بگوئید اینها که الان گفتیم یعنی چه؟ ^_^ بگذارید اینگونه برایتان بگویم: خانواده ی Core i7 مدال طلا گرفته، Core 2 Quad یا Core 2 های چهار هسته ای مدال نقره و Phenom X4 هم برنز. نوع مدال هر یک اینها با وضعیت جیب شما کاملا مرتبط است جیب پر پول می تواند سراغ کسی برود که مدالش رنگین تر است! اما چرا Core i7 طلا گرفت؟

Core i7 محصولی بی همتا و بدون رقیب

امروزه و خصوصا در این چند سال اخیر هر چه پول خرج کنید و سعی کنید جدید ترین و مدرن ترین محصول بازار را بخرید فردایش یک چیز بهتر در بازار است و آنچه شما خریده اید قیمتش افت کرده، شکی نیست که Core i7 هم به شدت مشمول این قاعده می باشد. نسبت به اولین محصولات 45 نانومتری ارائه شده از جانب اینتل Core i7 یک جهش بزرگ در تاریخ این شرکت است که فاصله ی زیادی با آنچه در یکی دو سال اخیر ارائه نموده است دارد. یک محصول چهار هسته ای 45 نانومتری بی نیاز از کنترلر حافظه ی بیرونی و گذرگاه باس جلویی یا FrontSide Bus که باعث شده است کمپانی رقیب یعنی AMD کاملا احساس کند جامانده و برای جبران فاصله ی به وجود آمده حسابی دست و پا بزند. برای شناختن Core i7 بد نیست یک جلسه ی سئوال و جواب راه بیاندازیم. (:

سئوال اول: کنترلر یکپارچه حافظه از چه نظر ارزشمند است؟

یکی از ارزش های Core i7 به همراه داشتن کنترلر یکپارچه حافظه است که در اصطلاح به آن IMC می گویند. به جایی اینکه دسترسی CPU به حافظه با عبور از گذرگاه باس جلویی یا FSB که نسبتا کند است به چیپست های مادربرد و نهایتا حافظه رم فراهم شود، IMC یا همان کنترلر یکپارچه حافظه به کل نیاز CPU به گذرگاه حافظه جلویی و کنترلر حافظه بیرونی را حذف نموده است. این مسئله سبب شده است در مجموع شاهد فاصله زمانی به مراتب کمتری در دسترسی به حافظه رم به نسبت CPU های خانواده Core 2 یا پنتیوم 4 باشیم.

خوب حالا یک سئوال فنی، چرا به جای بهره گیری از کنترلر یکپارچه حافظه، سرعت کنترلر حافظه بر روی مادربرد را ارتقا نمی دهند؟ بد نیست یادآوری کنیم وقتی صحبت از کنترلر حافظه که به صورت مستقیم در هسته CPU جاسازی شده به میان می آید بدین معناست که سیگنال ها چند میلیمتر در محیطی سلیکونی که چندین گیگاهرتز سرعت دارد باید جابه جا شوند، حال اگر کنترلر حافظه ی بیرونی به جای آنچه که گفتیم جایگزین شود سیگنال ها بایستی از CPU خارج شده و به سمت کنترلر حافظه حرکت کنند و این مسیر چندین اینچ یا حتی کمی بیشتر خواهد بود و البته فقط بحث فاصله نیست. انتقال دیتا به خارج از CPU در قیاس با اینکه این دیتا در خود CPU مورد بهره برداری قرار گیر نیز بسیار کند می باشد.

اما اگر هوادارن AMD این بخش از مقاله ما را بخوانند، شاید بگویند چگونه اینتل مدعی اختراع کنترلر یکپارچه یا IMC است در حالی که AMD برای اولین بار از آن در CPU هایش بهره گرفت؟ اینتل در پاسخ به این سئوال می گوید IMC و همینطور اختراع دیگری با عنوان “هسته گرافیکی یکپارچه” ابتدا توسط اینتل اختراع و ثبت شدند و قرار بود پیش از ارائه اش در Athlon 64 توسط AMD در خانواده ای از CPU های اینتل با اسم رمز Timna به بازار عرضه شوند ولی خوب اینتل هرگز این CPU ها را به بازار عرضه نکرد!

سئوال دوم: آیا  برای Core i7 بهره گیری از حافظه رم به صورت سه کاناله بهتر از دو کاناله است و آیا لازم است من راجع به نحوه ی تنظیم کردن و چیدمان رم ها جهت بهره برداری از این تکنولوژی آگاهی داشته باشم؟

در پاسخ بله سه کاناله برتر از دو کاناله می باشد. اول اینکه اینتل در باب نیاز به بهره گیری از تکنولوژی سه کاناله می گوید، طراحی موازی Core i7 نیازمند پهنای باند بیشتر و بهره گیری از تکنولوژی سه کاناله است.

برای تنظیم کردنش نیز بایستی از یک کانال مستقل مادربرد dual-channel خود بهره بگیرید و سه شیار رم مادربرد را به سه رم مجزا اختصاص بدهید تا حداکثر پهنای باند ممکن را به دست آورید. تا اینجا همه چیز خوب است اما یک مسئله نیز وجود دارد، مادربرد های زیادی در بازار 6 شیار برای حافظه رم دارند اما بسیاری از مادربردها هم با 4 شیار به بازار ارائه شده اند. مادربرد های که با 4 شیار عرضه می شوند تا مادامی که سه شیار آنها پر شده است مسئله ای ندارند ولی پر کردن شیار چهارم پهنای باند را کاهش می دهد. اینتل در این زمینه توصیه می کند پر کردن چهار شیار فقط برای افرادی مناسب است که که به رم بیشتر از پهنای باند نیاز دارند. این اشکال در مدل هایی با شش شیار وجود ندارد و اگر هر شش شیار را هم پر کنید مسئله ای پیش نمی آید.

در باب خرید رم برای به کارگیری تکنولوژی سه کاناله باید توجه داشت حداقل به سه رم نیاز دارید که از همه نظر یعنی سرعت، مقدار حافظه و… یکسان باشند توصیه اصلی این است که سه رم یکسان یا هر چه بیشتر از سه تا می خرید همه را از یک فروشنده و یک مدل یکسان تهیه نمائید یا پکیج هایی را بخرید که حاوی سه رم بسته بندی شده به همین منظور هستند تا به مشکل بر نخورید از آنجایی که نحوه ی چیدمان رم ها نیز دارای اهمیت است فکر می کنم تصویر زیر کمک قابل توجهی باشد تا دیگر مشکلی نداشته باشید البته دفترچه های مادربرد هم در این زمینه همیشه توضیحات کافی را دارند.

اینکه چه مقداری حافظه رم بخرید تا حدی به بودجه ی شما بستگی دارد ولی این روزها و با توجه به وضعیت قیمت این نوع حافظه، کمپانی های معتبر و معروف عرضه کننده کامپیوترهای دسکتاپ استفاده از سه رم 2 گیگابایتی یعنی در مجموع 6 گیگابایت حافظه رم را استاندارد می دانند ولی خوب جدای از استاندارد بحث بودجه نیز مطرح است باید اول به جیب خود نگاه کنید.

رم های موجود در بازار عناوینی مثل DDR2 و DDR3 را یدک می کشند این عناوین تکنولوژی است که این حافظه ها بر مبنای آن تولید شده اند و مسلما DDR3 مدرن تر از DDR2 است و البته اندکی گران تر. اما اینتل برای Core i7 رسما و فقط از DDR3/1066 پشتیبانی می کند و چون قیمت این رم ها معقول است بعید می باشد در آینده نیز نظرش عوض شود.